Ons dagelijkse leven wordt steeds meer beïnvloed door de klimaatverandering en het overheidsbeleid om de broeikasgasemissies te verminderen. Welke toezeggingen hebben ‘s werelds grootste uitstoters van broeikasgassen in die context gedaan om de klimaatverandering in te perken? Zijn hun ambities voldoende om de opwarming van de aarde ruim onder de 2 °C of, bij voorkeur, 1,5 °C tegen het einde van de eeuw te houden, in overeenstemming met de doelstellingen van het akkoord van Parijs? Welke landen liggen op koers om hun ambities te verwezenlijken en welke blijven achter? Welke soorten prijsgebonden en niet-prijsgebonden beleidsinstrumenten worden gebruikt?

Één manier om te beoordelen of de klimaatmitigatiedoelstellingen en -maatregelen van grote uitstoters toereikend zijn, is te kijken naar het verwachte opwarmingsniveau als deze doelstellingen en maatregelen wereldwijd zouden worden ingevoerd. Vanuit dit perspectief zijn de huidige doelstellingen van China en India onvoldoende en onverenigbaar met de doelstelling om de mondiale temperatuurstijging te beperken tot 2 °C. Er wordt echter verwacht dat deze landen hun relatief weinig ambitieuze doelstellingen zullen overtreffen. In de VS en Japan zijn de doelstellingen daarentegen ambitieus genoeg, maar concretere beleidsmaatregelen en acties zullen nodig zijn om deze te verwezenlijken. Alleen in de EU en het VK worden zowel de doelstellingen als de uitvoering van het klimaatbeleid verenigbaar geacht met een maximale temperatuurstijging van 2 °C.

In dit artikel wordt toegelicht dat de wereld als geheel, ondanks de tot dusver geboekte vooruitgang, niet op schema ligt om aan de temperatuurdoelstellingen van het akkoord van Parijs te voldoen. De ambities op het gebied van klimaatmitigatie en de beleidsmixen en de uitvoering ervan verschillen sterk van land tot land. Internationale samenwerking is van cruciaal belang om vooruitgang te boeken, in het bijzonder omdat de tijd dringt om de ergste effecten van de klimaatverandering te voorkomen.