In deze paper wordt nagegaan in hoeverre verschillende contractuele mechanismen een originator, die van plan is zijn leningen te effectiseren, kunnen beïnvloeden bij zijn keuze een dure inspanning te leveren teneinde kredietnemers te screenen. De analyse is gefocust op drie potentiële mechanismen: de originator houdt een "verticale doorsnede" of aandeel van de portefeuille aan; de originator houdt de equity tranche aan van een structurele-financieringstransactie; de originator houdt de mezzanine tranche in plaats van de equity tranche aan. Deze mechanismen zullen resulteren in verschillende screeningsniveaus; die verschillen ontstaan als gevolg van uiteenlopende gevoeligheden voor een systematische risicofactor. Het aanhouden van een equity tranche is niet altijd het meest effectieve mechanisme en de equity tranche kan worden gedomineerd door ofwel een verticale doorsnede ofwel een mezzanine tranche, indien het risico van een conjunctuurdaling groot is en de equity tranche tijdens die conjunctuurdaling wellicht zal worden uitgeput. Indien de keuze van de aan te houden hoeveelheid en de vorm waarin dat moet gebeuren, aan de originator wordt overgelaten, zou het aanhoudingsmechanisme kunnen leiden tot een geringe screeningsinspanning, wat er zou kunnen op wijzen dat er potentiële redenen zijn voor een overheidsingrijpen.