Perscommuniqué WP 175: Microgegevens betreffende nominale rigiditeit, inflatiepersistentie en optimaal monetair beleid

Het populaire Calvo-model met indexering (Christiano, Eichenbaum and Evans) (2005) en het Sticky Information Model (Mankiw and Reis) (2002) hebben als leidraad gediend bij vele van de monetaire-beleidsbesprekingen. De kracht van die benaderingen bestaat erin dat ze een verklaring kunnen bieden voor de persistentie van de inflatie. Die twee theorieën stroken echter niet met de microgegevens over prijzen. In deze paper wordt bezien wat de gevolgen zijn van het voeren van een beleid dat optimaal is vanuit het oogpunt van modellen die geen rekening houden met microgegevens. Daartoe gebruik ik een Generalized Taylor Economy (GTE) (Dixon and Kara) (2007). Hoewel er geen wezenlijk verschil bestaat tussen de GTE en de populaire alternatieven ervoor in termen van inflatiepersistentie, wordt zulks anders met betrekking tot de microgegevens: de GTE strookt met de microgegevens. De bevindingen die in deze paper naar voren komen wijzen erop dat beleidsbeslissingen significant worden beïnvloed door de mate waarin persistentie strookt met de microgegevens en dat beleidsmaatregelen die optimaal zijn vanuit het oogpunt van de modellen die niet in overeeenstemming zijn met de microgegevens kunnen resulteren in grote welvaartsverliezen in de GTE.