Alexandre Lamfalussy speelde een zeer belangrijke rol in het proces van Europese monetaire en financiële integratie. In deze paper zullen we het werk van de "Jonge Lamfalussy" onderzoeken (van het midden van de jaren vijftig tot het midden van de jaren zestig). Lamfalussy begon zijn loopbaan als academicus, en legde zich toe op de groeitheorie en op de Belgische en Europese groeipatronen tijdens de naoorlogse periode. Zijn werk wordt in de recente literatuur betreffende de naoorlogse economische groei in Europa nog steeds als invloedrijk beschouwd. Het sluit mooi aan bij de Keynesiaanse traditie: de analytische kaders van Lamfalussy waren vaak geënt op Keynesiaanse modellen; in zijn analyse legde hij de nadruk op positieve en negatieve cirkels in de economie, terwijl hij zich in zijn beleidsconclusies profileerde als een groot voorstander van meer planning. Bepaalde elementen die kenmerkend zijn voor het latere werk van Lamfalussy, waren echter toen reeds aanwezig, niet in het minst zijn sterke Europese overtuiging en zijn eclectische benadering van de economische wetenschap, die de economische theorie mooi combineert met empirische gegevens teneinde cruciale beleidsproblemen op te helderen.