Perscommuniqué WP 129: Raming van monetaire-beleidsvoorkeuren in een toekomstgericht model: een Bayesiaanse benadering

In deze paper wordt een Bayesiaanse benadering gehanteerd voor de raming van de parameters van de monetaire-beleidsvoorkeuren in een algemeen evenwichtsmodel. We vertrekken van het door Smets en Wouters (2003) voorgestelde model voor het eurogebied dat, in de originele configuratie, het monetaire-beleidsgedrag beschrijft aan de hand van een empirische Taylor-regel. Van deze voorstelling van de monetaire-beleidsbeslissingen wordt afgestapt en in de plaats daarvan wordt verondersteld dat de monetaire-beleidsautoriteiten een intertemporele kwadratische verliesfunctie under commitment optimaliseren. Twee verschillende specificaties voor de verliesfunctie worden onderzocht. De eerste specificatie bevat de inflatie, de output gap en het verschil in de rente als doelvariabelen. De tweede verliesfunctie bevat een extra looninflatiedoelstelling. De gewichten die worden toegekend aan de doelvariabelen in de verliesfuncties, d.w.z. de voorkeuren van het monetaire beleid, worden gezamenlijk geraamd met de structurele parameters in het model. De resultaten impliceren dat variabiliteit van de inflatie het belangrijkste aandachtspunt blijft van het monetaire beleid. Daarenboven blijken ook interest rate smoothing en de output gap belangrijke doelvariabelen te zijn, zij het in mindere mate. Een vergelijking tussen de marginale waarschijnlijkheid van het oorspronkelijke model van Smets en Wouters (2003) en onze specificatie met het optimale monetaire beleid toont aan dat deze laatste slechts iets slechter scoort. Aangezien in de under commitment benadering rekening moet worden gehouden met een tijdsinconsistenieprobleem, worden de ramingen geïnitialiseerd door een presample-periode van 40 kwartalen in aanmerking te nemen. Daardoor kan het kader van het tijdloze perspectief empirisch worden benaderd.