De Latijnse Muntunie (1865-1926) was een overeenkomst tussen een aantal landen om hun munten te slaan op een exact gelijke muntvoet. De grotere zilverstukken en de gouden munten van de verschillende landen hadden weliswaar een verschillend uiterlijk, maar ze hadden voortaan één en dezelfde waarde. De deelnemende landen aan de Latijnse Muntunie waren Frankrijk, Italië, Zwitserland, België en Griekenland.